سیستمی که ما در حال حاضر داریم و به تایید اداره ی امور دارایی های کانادا رسیده به این منوال است که ما هر سه ماه فرم ثبت نام کمک مالی برای پناهجویان داریم و آنها باید ثبت نام کرده و به سوالات زیادی که وجود دارد پاسخ دهند. این سوالات اطلاعاتی از درآمد ماهانه ی آنها٬ میزان نقدینگی فعلی شان٬ هزینه های اجاره٬ خوراک٬ درمان٬ ایاب و ذهاب٬ ارتباطات٬ و گرمایش و قبوض آنها در ماه و همچنین تعداد هم خانه٬ مدت زمان پناهجویی ٬ وضعیت پرونده و غیره ی آنها را جمع آوری کرده و با استفاده از سیستم پردازشی ای که در حال حاضر استفاده می کنیم میزان نیاز آنها را امتیازبندی می کند. شایان ذکر است که تمامی افرادی که فرم را به صورت کامل تکمیل کرده باشند پردازش می شوند و افرادی که اطلاعات آنها ناقص باشد مورد بررسی قرار نمی گیرند.
بعد از پردازش اولیه و تعیین امتیازات که به صورت الکترونیکی انجام می شود٬ گزارش آنها به کمیته ی مالی سازمان ارجاع می شود تا نتایج را با توجه به توضیحاتی که شخص متقاضی ارسال کرده است بررسی کرده و از صحت پردازش الکترونیکی اطمینان حاصل کنند. پس از آن کمیته درصدی از هزینه های جاری ماهیانه ی افراد متقاضی را تعیین می کند و سقف کمک های مالی ماهیانه برای هر نفر و تعداد افرادی که در آن دوره کمک مالی به آنها تعلق می گیرد را برای اجرا و انتقال پول به من معرفی می کند. من در جلسات کمیته ی مالی سازمان شرکت می کنم اما حق رای ندارم مگر در زمانی که تعداد رای های موافق و مخالف برابر باشد.
ما هیچگاه نمی توانیم صد در صد هزینه های یک فرد را تامین کنیم زیرا نه تنها بودجه ی کافی برای این کار نداریم بلکه ناچار هستیم مثل سازمان ملل به جای اینکه مبلغ قابل توجهی به یک نفر دهیم آن را بین چند نفر تقسیم کنیم. از آگوست ۲۰۱۶ که ما بعد از دوره های آزمایشی٬ رسما از این سیستم استفاده می کنیم کمک ها بین ۱۰۰ لیر در ماه تا ۴۰۰ لیر در ماه بوده اند. این سیستم چیزی شبیه به سیستم خدمات اجتماعی (Welfare) در کانادا است که هیچگاه تمام هزینه های شما تامین نمی شود و می بایست راهکارهای دیگری برای تامین هزینه های خود هم داشته باشید. مثلا اگر اجاره ی خانه ی شما ۱۰۰۰ دلار باشد تنها کمتر از ۵۰۰ دلار برای اجاره خانه دریافت خواهید کرد و یا هزینه ی خوراک شما حداقل هزینه ی خوراک ماهانه است و با آن پول نمی توانید مثلا به رستوران بروید و اینها همگی برای تشخیص میزان نیازمندی فرد است.
به عنوان مثال اگر پناهجویی در دنیزلی ترکیه زندگی کند و در خانه ای باشد که ماهیانه می بایست ۱۲۰۰ لیر اجاره دهد و هم خانه هم نداشته باشد چون حوصله ی هم خانه داشتن را ندارد ما کاری نمی توانیم انجام دهیم چون به صورت میانگین هزینه ی یک خانه در دنیزلی بین ۷۰۰ تا ۹۰۰ لیر است و حداقل دو نفر می توانند در آن خانه ها زندگی کنند. یعنی هر فرد به صورت میانگین حدود ۴۰۰ لیر اجاره خانه پرداخت می کند و ما حداکثر تا ۵۰ درصد اجاره خانه را می توانیم تامین کنیم. اما این میانگین در اسکیشهیر و یا یالووا متفاوت است.
همچنین گرایش و هویت جنسی افراد نیز گاهی در اولویت بندی آنها موثر است. مثلا دگرجنسگونگان مرد به زن به دگرجنسگونگان زن به مرد در اولویت هستند و یا همجنسگرایان زن نسبت به همجنسگرایان مرد در بعضی از شهرها در اولویت قرار می گیرند و اینها همگی با در نظر گرفتن شرایط کاری برای پناهجویان و آسیب پذیری آنها در شهرهای محل زندگی شان تعیین می شود. همچنین اگر فردی در شهر تعیین شده ی خود زندگی نکند مثلا به آنکارا و یا استانبول رفته باشد و در آنجا زندگی کند و یا از اوشاک به دنیزلی آمده باشد از اولویت کمتری برخوردار است چون فرصت های شغلی در آن شهرها نسبت به شهر تعیین شده شان بیشتر است و در واقع غیر قانونی در آن شهرها زندگی می کنند. همچنین در خیلی از مواقع ما افراد منتخب شده را با اطلاعات دفتر کمیسریای عالی پناهندگان سازمان ملل چک می کنیم تا متوجه شویم که نظر آن دفتر نسبت به نیاز مالی پناهجویان چیست تا درصد سواستفاده را کاهش دهیم.
بنابراین برای تعیین نیازمندی افراد معیارهای زیادی در نظر گرفته می شود و ما هر شش ماه یک بار سیستم موجود را ارزیابی می کنیم تا آن را بهبود بخشیم. به عنوان مثال ما در گذشته به صورت حضوری یعنی در زمان هایی که من در ترکیه حضور داشتم کمک مالی را می توانستیم ارائه کنیم و یا از طریق Western Union و یا PTT می توانستیم این کار را انجام دهیم که دیگر این امکان وجود ندارد. متقاضیان حتما باید حساب بانکی داشته باشند و به صورت الکترونیکی مبالغ از طریق حساب بانکی سازمان در زراعت بانک ترکیه برای آنها واریز می شود این برای اطمینان از هویت اشخاص است چون با استفاده از روش های قبل هر کس حتی با اسم مستعار و پاسخ دادن به یک سوال رمز می توانست پول را دریافت کند اما برای باز کردن حساب بانکی حتما مدارک شناسایی آنها توسط بانک تایید می شود و درصد سواستفاده را کاهش می دهد. شایان ذکر است که به دلیل شرایط خاصی که ممکن است برای یک نفر وجود داشته باشد و امکان ایجاد حساب بانکی نداشته باشد با تایید کمیته ی مالی سازمان راهکارهایی برای رساندن کمک مالی به او نیز پیش بینی شده است.
در هر دوره ما امکان اولویت بندی برای یک گروه خاص را نیز داریم. به عنوان مثال در دوره ای می تواند اولویت با کسانی باشد که بیماری های خاصی دارند و یا اچ.آی.وی و اچ.پی.وی مثبت هستند چون تعداد این افراد در شش ماه دوم سال ۲۰۱۶ نسبت به شش ماه اول دو برابر شده است و نیاز به تعذیه ی سالم و تامین داروها و انجام آزمایشات پزشکی برای آنها بسیار مهم است هرچند که دولت ترکیه هزینه ی داروهای اچ.آی.وی را می پردازد اما هزینه ی واکسن های اچ.پی.وی را قبول نمی کند و این واکسن ها به خصوص در زنان برای جلوگیری از سرطان رحم بسیار حیاتی است. هزینه ی هر نوبت از این واکسن های سه-نوبتی ۳۰۰ لیر می باشد که ما تا سقف ۱۰۰٪ این هزینه را تامین می کنیم.
قسمت دیگر کمک های مالی ما مربوط هزینه های نقل و انتقال پناهجویان برای شرکت در مصاحبه های پناهجویی شان است و در صورتی که سازمان ملل این هزینه ها را تامین نکند و یا دولت ها مثلا از طریق آی.سی.ام.سی این هزینه ها را نپردازند ما می توانیم برای شرکت در این ملاقات ها کمک کنیم اما به جای واریز پول مستقیما بلیت خریداری می کنیم.
در نهایت وقتی که کمک مالی به پناهجویان چه به صورت ماهیانه و گاهی اوقات یک پرداخت برای دوره ی سه ماهه انجام شد پناهجویان می بایست رسیدهای خود را چنانچه قبلا ارائه نکرده اند برای ما بفرستند زیرا ما برای ارائه ی گزارشات مالی سالانه ی خود به دولت می بایست رسیدهای تمام این هزینه ها را داشته باشیم. این رسیدها شامل رسید اجاره خانه٬ نسخه های پزشک و رسید داروخانه و یا بیمارستان٬ و ... می باشد. در اولین دوره تعدادی از پناهجویان بعد از دریافت کمک مالی رسیدهای خود را ارائه نکردند و ما برای رفع این مشکل ناچار شدیم که مثلا برای تامین هزینه های پزشکی و دارویی از آنها بخواهیم که آنها را حتی اگر شده قرض کرده و پرداخت کنند و ما پس از دریافت رسید ها و تایید آن با داروخانه و یا بیمارستان مربوط هزینه را برایشان واریز کنیم تا بتوانند جایگزین کرده و یا قرض خود را پرداخت کنند.
این هم توضیحاتی در ارتباط با سیستم کمک مالی سازمان ما و اینکه ما چه معیارهایی را برای تشخیص٬ انتخاب٬ اولویت بندی و توزیع کمک ها به کار می بریم و چطور ناچار هستیم مدام آنها را بازنگری کرده تا درصد سواستفاده های احتمالی را کاهش دهیم. این سیستم جدای از نیاز اداری و بروکراسی که کارها را بسیار سخت تر از معمول کرده است به این دلیل هر روز سخت و سخت تر شده است چون تجربه ی سواستفاده ها کم نبوده است. یکی از شرایطی که متقاضیان باید بپذیرند این است که این اجازه را به سازمان بدهند که در صورت نیاز مبرم از اسم آنها به عنوان دریافت کنندگان کمک مالی استفاده کند چون در گذشته تعداد زیادی بودند که از ما کمک مالی دریافت می کردند و همه جا می گفتند که به ما هیچ کمکی نشده است.